Verbeterde versie

Motivatie

Het verhaal..
Het meisje in het verhaal is ontzettend vrolijk, ze denkt aan haar vriend die ze later in de middag zal gaan ontmoeten. Het verhaal eindigt in een nachtmerrie: het meisje dat eerder zo gelukkig was, schrikt zich een ongeluk als ze haar vriend met een ander ziet zoenen. Ze barst in tranen uit. Een herkenbaar verhaal, maar toch; je wilt het zelf echt niet meemaken. De grondgedachte in het verhaal is dat zelfs je meest dierbaren je kunnen bedriegen.

Wat ik geleerd heb?
Ik heb geleerd dat iets wat leuk is om te doen, niet altijd ook gemakkelijk is. Ik vond het moeilijk om bepaalde emoties in de vorm van gezichtsuitdrukkingen te tonen. Voor mijzelf is het duidelijk wat ik bedoel met een tekening, maar als je het achteraf aan anderen laat zien komt het heel anders over. Ik ken het verhaal uiteraard op mijn duimpje, maar anderen niet. Het is moeilijk om bepaalde tekeningen goed over te laten komen. Bovendien moeten de opeenvolgende plaatjes ook nog een samenhangend verhaal vormen. Daar zit (of zat) voor mij het grootste probleem in.
Daarnaast moet je ook nog denken aan camerastandpunten en aan de licht-donkercontrasten in de aparte tekeningen. Het is dan soms verleidelijk om hierin de gemakkelijkste weg te nemen: de ''camera" recht van voren en het licht zo neutraal mogelijk. Na wat geexperimenteer en heel veel tekeningen blijkt toch dat het inzoomen op een plaatje vaak een erg gaaf effect geeft. Het mag wat tijd kosten! Al met al een spannende opdracht, waarin - meer nog dan in de andere vakken - een hele hoop gevraagd wordt van je tekenvaardigheden. En dat vind ik erg leuk.

Het beeldverhaal

Opdracht 5 Beeldscenario

Ik heb het verhaal van Kim gekozen. Het verhaal spreekt tot de verbeelding, maar ik heb een aantal aanpassingen gedaan en daaruit ontstond het volgende verhaal:

Suw zit aan tafel te dagdromen over haar vriendje, waar ze vandaag een afspraakje mee heeft. Dan bekijkt ze zich in de spiegel, kijkt of alles goed zit en stift haar lippen.

Ze besluit om te vertrekken en loopt de deur uit. Ze pakt haar fiets en fietst langs de mooie tuintjes aan de straat. Dan ziet ze een aantal mooie bloemen in een tuintje staan. Ze stapt van haar fiets en bekijkt de bloemen eens goed. Een van de bloemen is wel erg mooi en Suw ruikt eraan. Ze besluit hem mee te nemen en plukt hem. Ze fietst verder en komt bij het huisje van haar vriend aan. Het grasveld staat vol uitgebloeide bloemen. Met lachend gezicht zet ze haar fiets tegen de muur aan en ze loopt naar binnen. Ze loopt de trap op en komt aan bij de deur van de slaapkamer van haar vriendje. Suw’s vrolijkheid slaat om in angst als ze vreemde geluiden uit de slaapkamerdeur hoort komen. Langzaam duwt ze de deur open en ze schrikt zich laveloos als ze haar vriendje ziet, hevig zoenend met een ander meisje!

Suw rent naar weer naar beneden. Ze wil de deur openen maar in plaats daarvan zakt ze op de grond en laat zich vallen tegen de grijze muur. Suw barst uit in een huilbui..

Opdracht 3 De Scene

Opdracht 4: verhaal

Marie en haar ouders rijden in hun belachelijk kleine autootje achter de grote verhuiswagen aan die hen naar een klein dorpje op de heuvels moet brengen. In de verte, aan het einde van de slingerweg, ziet Marie het enorme huis dat haar ouders hebben uitgekozen al staan. Het is omgeven door een dikke mist en staat midden op de heuvel tussen een aantal andere huisjes die wel twee keer zo klein lijken. Marie drukt zich nog dieper in de autostoel en huivert bij de gedachte in dát huis te moeten wonen. Eenmaal aangekomen worden de verhuisdozen snel uit de verhuiswagen geladen en in het huis gezet. Marie, haar ouders en de verhuisman staan in de enorme zwart-wit betegelde hal. Aan het plafond hangen enorme kroonluchters. De verhuisman geeft Marie's ouders een hand. Hij aait Marie over haar bol en kijkt haar bezorgd aan. Vervolgens kijkt hij angstig om zich heen. Dan loopt hij naar buiten, stapt in de verhuiswagen en rijdt met volle vaart over de slingerweg terug.
Marie besluit boven een kijkje te gaan nemen en loopt de oude trap op die zich aan het einde van de hal bevindt. Marie voelt zich allesbehalve gemakkelijk in dit grote spookhuis, maar ze probeert zich groot te houden en fluit een deuntje.
Als Marie de bovenste trede heeft bereikt ziet ze een een deurtje voor zich. Er bevinden zich wel meer deuren op de bovenverdieping maar deze trekt haar aandacht, omdat het deurtje een stuk kleiner is dan de rest. Ook zit er een grote blinkend goude deurknop op. Het lijkt wel of er muziek uit de kamer achter het deurtje komt en Marie spitst haar oren. Voorzichtig sluipt ze naar het deurtje en opent het. Marie slaat haar handen voor haar mond. Zoiets prachtigs heeft ze nog nooit gezien! De poppen dansen, de teddyberen spelen schaak en de speelgoedtreintjes rijden in het rond. Met een brede lach gaat Marie de kamer binnen en ze danst en springt de hele avond. In de kamer is het één groot feest.
Dan slaat de klok negen uur. Het speelgoed bergt zichzelf weer op. In de kamer is alles weer rustig. Marie loopt de kamer uit en de trap af naar beneden. Haar ouders zijn nog steeds aan het uitpakken. Marie begroet haar ouders, die verbaasd opkijken. Links tegen de muur aan staat een stoel met daarop een teddybeertje. Hij knipoogt naar Marie. Marie glimlacht en drukt haar wijsvinger tegen haar lippen. Dit is hun geheimpje..

Vreugde

Angst

Verrassing

Verdriet

Boosheid

Afschuw

Boosheid

Angst

Afschuw

Verdriet

Verrassing

Vreugde

vreugde